‘Bursa’nın değerleri’ konuşuyor!

‘Bursa’nın değerleri’ konuşuyor!  

Banu Demirağ: 'Direniyorum'  

Nilüfer Belediyesi’nin düzenlediği “Bursa’nın Değerleri” söyleşilerinin ilki kentin kültür sanat yaşamına çok farklı kanallardan katkıda bulunan, kent kültürünün oluşması için can atan gazeteci dostum Banu Demirağ ile başladı.

Eski gazeteci arkadaşım Zeynep Terzioğlu’nun sunduğu söyleşide, sevgili Zeynep’i ve Banu’yu dinlerken, sık sık uzaklara, geçmişe daldım.

Bu kentin ne kadar değerli kaleme, aydına, pırlanta gibi insanlara sahip olduğunu düşünerek gururlandım; ama aynı zamanda bu güzel insanların kadrinin bilinmiyor olmasını görerek hüzünlendim. Farkında mısınız dostlar, Bursa medyasında, televizyonlarında, gazetelerinde, radyolarında artık kaliteli kültür sanat köşeleri kalmadı… Ne sizi ekrana kilitleyen şarkılar, şiirler, edebiyat; ne sayfalarda Türkçe’nin en güzel örneklerinin sunulduğu, bir sürü gramer kitabını okumaktan sizi kurtaran özenli yazılar…

Her birisi ayrı bir değer olan Yılmaz Akkılıç, Banu Demirağ, Nurinisa Eroğlu, Arzu Yılmaz, Zeynep Terzioğlu, Nahit Kayabaşı, Belkıs Pişmişler,  Ayşe Aygör’ün medya ve kent yaşamındaki eksikliğini hisseden kaç kişi var bilmiyorum. Ama bu duyarsızlıkla devam edersek, uzak olmayan bir gelecekte, şu anda köşelerine tutunmaya çalışan birkaç kalemi, değeri de yitirecek,  ışıklarından mahrum kalacağız, ondan eminim.

‘DEĞERLERİ ÇÖPE ATMAK’

Bin bir güçlükle, emekle kazanılan değerleri mirasyediler gibi harcamakta çok mahiriz.

“İşten çıkarılmanın onuru” diye bir şey, idealist, yetişmiş, uzman gazeteci ve kültür sanat insanlarının vazgeçilmezi oldu.

Halbuki bu değerler hiç kolay elde edilmemişti. Herkes, hepimiz türlü yoksunluklar içinde okul, yurt içi, dışı kurslar vs. dünya kadar para, emek, zaman harcadık, adeta kendimize yatırım yaptık.  

Banu Demirağ, deneyimleriyle yaşamın en verimli yıllarında çalışma, üretme olanaklarından uzaklaştırılan insanların durumunu anlatırken, bunu elde edilen bütün kazanımlarının “çöpe atılması” olarak tanımladı.  

BİR AKKILIÇ GEÇTİ…

Banu, “Bursa’nın Değerleri’nde Yılmaz Akkılıç’ı anlattı. “Bursa’nın değeri” sıfatına kendisini değil, Akkılıç’ı layık gördüğünü söylemesi, biraz da mütevazılıktı.

Akkılıç eski bir asker, siyasetçi, tarihçi, yazar, Bursa Ansiklopedisi’nin mimarı, gazeteci, velhasıl on parmağında on marifet, ama hepsinden öte bizim için “Yılmaz Abi” idi. Çağdaş Gazeteciler Derneği yönetiminde birlikte çalıştığımız dönemleri hep özlemle hatırlarız.

BANU DEMİRAĞ

Banu ile aynı kurumda çalışma şansım olmadı. Ama yazılarından, konuşma ve sohbetlerden Türkçe’yi çok güzel kullanma,  yazdıklarında büyük bir samimiyet, yüreklere dokunması ile dikkatinizi çekerdi.

Altıparmak’ta bir işyerinde şiir kitabını tanıtan, bize şiirler okuyup, kitap imzalayan şair Ayten hanım diye birisini tanımıştım, ama  Banu’nun annesi olduğunu bilmiyordum. Demek ki özel yaşamına da mesafeli kalmışız. Keza, son yıllarda ciddi sağlık sorunlarıyla boğuştuğunu, “60 yaşına gelince intihar edeceğim” noktasına geldiğini de burada kendisinden öğrendik.

Banu’nun yaşamındaki ana çizgilere bakalım:

“1958 yılında Bursa'da doğdu. Hacettepe Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdi. Çalışma tur rehberliği ve operatörlüğü ile başladı. Bursa Büyükşehir Belediyesi Konservatuarı'nda öğrenim gördü, korist ve sunucu olarak görev yaptı. 1987'de Bursa Hakimiyet Gazetesi'ne sanat sorumlusu olarak girdi. Serbest muhabir, röportaj yazarı redaktörlükle devam etti. Lokal  işletmeciliği yaptı. Çağdaş Gazeteciler Derneği'nin röportaj dalında yılın gazetecisi seçildi (1991). Radyoaktif’ten sonra Sönmez Holding bünyesindeki Medya S yayın grubuna bağlı Radyo S'de iki buçuk yıl yapımcı ve yönetici oldu. 1996'da AS TV’nin yayın yönetmenliğine getirildi, program yapımcılığı yaptı. Bursa 2000’de köşe yazarı oldu.  1999 yerel seçimleri sonrasında Osmangazi Belediyesi basın danışmanı oldu. Bu dönemde “Tanpınar Ödülleri’ni kente kazandırdı. 2002’de Bursa Kültür Sanat ve Turizm Vakfı genel sekreterliği görevine getirildi. Gökçen ailesinin öyküsünün konu edindiği Manolya Ağacının Kökleri adlı bir kitap yayımladı (2001).”

Ataevler’deki  Akkılıç Kütüphanesi’nde düzenlenen söyleşiye Nilüfer Belediye Başkanı Turgay Erdem, bazı yöneticiler, Demirağ’ın yakın dostları, meslektaşları katıldı.

 “Bursa Defteri”, “Bursa’da Yaşam” başta olmak üzere çeşitli dergilerde yazıları yayımlanan, “Manolya Ağacının Kökleri”,  “Kırk Bir Yılın Seyir Defteri”, “Gülçin Anıl”, “Bir Resimli Mektup” ve  “Festivalin Altın Yılı” isimli biyografik kitaplara imza atan Banu Demirağ söyleşide, renkli anılarıyla adeta geçmişe yolculuk yaptırdı.

‘DİRENİYORUM,  DİRENECEĞİM’

Demirağ, kendinden, yaşamından, Alzheimer ile uğurladığı annesi, büyümesini beklediği torunlarından sağlık sorunlarından bahsederken hepimizi duygulandıran cümleler kurdu:  

“Başka bir kişi oldum. Kim olduğumu unutmuşum. Eğer ateşten korkuyorsan en kolayı içinden geçmektir.”

“Ev kadınlığını öğrendim Yemek, bulaşık, temizlik, çocuk, yaşlı bakımı… Ne kadar önemli bir meslek olduğunu fark ettim. Ev kadınlarının tek bir gün işi bıraktığını düşünebiliyor musunuz?”

“En mutlu, en özgür olduğum günler radyoculuk günlerimdi. Bütün çalışma hayatımda sorumluluk duyarak çalıştım hep.”

“Birkaç yıllık kısa yöneticilik dışında her zaman ek gelir için ikinci bir iş yapmaya ihtiyaç duydum.”

“(hastalıkları kastederek) Bu benim için bir deneyim oldu. Allah’ın hediyeleri sadece mutluluk değil. Hastalığımın bana öğretileri de oldu. Evlatlarımın büyük çabalarıyla süreci atlattım. Direniyorum, direneceğim.”

“Bu söyleşide adeta zamanda bir yolculuk yaptım. Yaşadığımı, bu şehirde olduğumu hatırladım” .