Vaatler ve gerçekler

Siyasi partiler, ekonomik politikalarını birer seçim vaadi olarak açıkladılar. Projeler uçuştu. İktidar partisi “çılgın” projesini açıkladı, büyümede en yüksek rakamı söyleme yarışı başladı. Peki, hedefler ne kadar ülke ihtiyaçları ile örtüşüyor ve de ne kadar gerçekçi?

Seçimin favorileri Ak Parti, CHP ve MHP’nin (Seçim barajı sadece sandıkta değil, kafalarda da hâkim olduğuna göre, geri kalanlar yok sayılıyor) ortak hedefi yeni Anayasa. 

Ülkenin demokratik bir Anayasa’ya ihtiyacı olduğu çok açık. Bu konudaki kilit sorun, iki dönemdir iktidar gücünün kullanan Ak Parti’nin artık “etkin güç” olarak yeni Anayasa’da demokratik düzenlemelere ne kadar sahip çıkacağıdır.

Zira malum, partiler muhalefette olunca, -kendilerine lazım olduğu için- demokrasi isterler. Ancak seçilince, adil olmayan iktidar gücünün kullanmak hoşlarına gider. 

Bu yüzden örneğin bir türlü seçimde “baraj” kaldırılmaz, siyasi partiler kanunu hep seçim zamanlarında hatırlanır.  Şimdi bunlara galiba, Kürt ve alevi kesimini rahatlatacak Anayasal değişiklikler de eklendi.

Ayrıca, “hukuk”, “yasa”, kullanılan gücün, halk nezdinde meşru hale getirilme çabasından ibarettir.  

Kurallar iktidar gücünü kullananların çıkarına göre düzenlenir.

Bu yüzden de “demokratik anayasa” ancak demokratik, adil bir yönetimin isteyeceği bir şeydir.

 Anayasa’yı, iyiniyetli bir “Toplumsal sözleşme” görüp, bunu da üniversitedeki profesörler, uzmanlarca hazırlanacak bir toplumsal, evrensel kurallar bütünü olarak ele almak en hafifinden naifliktir. 

Bu yüzden açıkçası bütün partilerin “fikir birliği” yapmış gibi göründüğü yeni Anayasa yapımı konusunda o kadar kolay yol alınabileceğine hiç inanmıyorum.

Ve tabi ekonomik hedeflerin de mutlaka gerçekçi olması gerekiyor. “Gerçekçi” olmak, ete kemiğe bürünmek, bir kesimin çıkarını ifade etmek demektir. Bu açıdan örneğin, Başbakan Erdoğan’ın “çılgın proje” diye açıkladığı, İstanbul’a yeni bir boğaz, küçük bir Süveyş Kanalı açma fikri hiç de “hayalci” değil bence.

Bu, İstanbul için düşünülebilecek en büyük rant ve “büyüme” projelerinden birisi.  

İktidar TOKİ inşaatları, “duble yol” ve büyük çaplı “yap işlet” projeleriyle bu yolu çoktan keşfetti. Yeni zenginler yarattı. Eminim ki, “Kanal İstanbul” gibi sadece kanal inşaatı 20-30 milyar lira tutan; adası, limanları, konut ve iş merkezleri ile bunun on katı bir işi ifade eden proje için şu anda elini ovuşturan bir sürü şirket, emlakçı, inşaatçı vardır. Hatta işi hangi firmalara vereceklerini bile düşünmüşlerdir.  

MHP bu projeyi “yeni zenginler yaratma” projesi olarak görüyor. Doğrusu, MHP lideri Bahçeli, her ne kadar “ekönömi” olarak telaffuz etse de, ekonomiyi bilen birisidir. Üniversitede Türkiye Ekonomisi adlı dersimizin hocalarındandı. 

Partilerin hepsi işsizliği azaltmayı vadediyor. Her yıl CHP 800 bin, AK Parti 400 bin kişiye iş vadediyor.

 Ancak bunun pratikte nasıl olacağına ilişkin bir formül yok. Örneğin hangi sektörleri destekleyeceksiniz, yeni fabrikalar açılmasını nasıl sağlayacaksınız? 

Partilerin, artık ekonomik büyümenin, istihdamda istenen artışı sağlamadığını da anlaması gerekiyor. 

Siz üretimi artırabilirsiniz ama,  bu illa da yeni işçi ile olmuyor. Patronlar yapabilirse her işini makine ile yapmaya, olmuyorsa 2 işçiye 3 kişilik işi yaptırmaya çalışıyor.

10 tane “dünya markası” yaratma projesini not etmek isterim, çok ilginç. Bakalım hangi markalar seçilecek.

CHP’nin “Aile Sigortası” projesi -sigorta adı yanlış kullanılmış da olsa-, en gerçekçi ve toplumun ihtiyacına denk gelen projelerden birisi.

 Sayıları 10-12 milyon olarak ifade edilen yoksul ve muhtaç insanlara devletin mutlaka elini uzatması gerekiyor.  

Yaşlı, sakat, kimsesiz, eğitimsiz, vasıfsız milyonlarca insan var ve artık “herkese iş bulacağız” gibi boş laflardan dönülmesi nihayet doğru yönde olunduğunu gösteriyor.

Ama CHP’nin her yıl yüzde 7 büyüme, AKP’nin benzer şekilde “2 trilyon dolar” hedeflerinin gerçekçi olmadığını düşünüyorum. Sorun şu ki, maalesef bizde 7 değil yüzde 10 da yakalanıyor, ama sürdürülemiyor! Bunun en önemli nedeni büyümenin ithalata bağımlı hale gelmesi. Bu çok kronik bir hastalığımız. Türkiye’nin hammadde ve ara malı ile enerji konusunda yerli üretime dönmedikçe büyümeyi sürdürülebilir hale getirmesi de hayal.  

Nice yıllara YENİ DÖNEM!

Sevgili okurum, gazetemiz YENİ DÖNEM, en zor sınavını verdi ve bir yılı geride bıraktı. Artık gazete, televizyon kurmak büyük sermaye işi ve mesleği gazetecilik olanlar çoktan beri bir gazete çıkarmanın hayalini bile kuramıyor. 

Bu iş patronların yatırım alanı oldu. 

Baksanıza, borsada medya şirketlerinin hissesi alınıyor, satılıyor… Patronların, para sahiplerinin “oyun alanı” artık. 

Bu yüzden YENİ DÖNEM gibi mesleği gazetecilik olan insanların kurduğu gazetelerin yaşaması çok önemli.  Zor bir iştir, en zoru da başlamak ve ilk yıldır… YENİ DÖNEM ilk yılı geride bırakarak işin en zor kısmını geride bıraktı, kefeni yırttı. YENİ DÖNEM’i kuran, parasını, emeğini, heyecanını koyan bütün arkadaşları tebrik ediyorum.

1 Mayıs 2011